Van rekeningrijden tot jungle chillen

De temperatuur is hier ’s ochtends heerlijk. Vogels hoor je zingen in alle toonsoorten. Nickerie ontwaakt. Nog even en de zon staat weer sterk te stralen aan de wolkeloze hemel. En dan wordt het warm. Onze thermometer staat regelmatig op 40 graden. De lange droge tijd: veel zon, weinig regen. De afgelopen twee maanden heeft het 1x kort geregend.

De zomervakantie ligt alweer een tijdje achter ons en de kinderen zijn weer naar school. Zelfs de eerste repetitieweek hebben ze achter de rug. Met het bekende gemopper maken ze hun huiswerk: huiswerk is stom. Net als de leeftijdsopbouw van de kinderen zit er een overtreffende trap bij het begrip stom. Hilde vindt huiswerk stom, Job vindt huiswerk stom en belachelijk en Daniel de puber: huiswerk is het stomste, school is stom, alles is stom. Behalve zijn computergames natuurlijk. Als ouder is het nu de kunst te laveren en te motiveren.
De kinderen krijgen hier een maandrapport, een kwartaalrapport en een eindrapport. Wij vinden het belangrijk dat de ze hun best doen. Halen ze dan een 6 of een 10, dan zijn we met beide cijfers blij. Dat is hier toch wel anders. Ouders kunnen ‘uit hun plaat gaan’ als een kind, dat toch goed zijn best heeft gedaan, met een laag cijfer thuiskomt. Huisarrest of een paar baksen (klappen) is hier heel gewoon.

Tijdens een van de bijlessen liet ik een jongen een dictee maken. Hij deed goed zijn best en ik zag vooruitgang in zijn schrijven en taal. Natuurlijk een paar foutjes, maar dat is niet erg. Dus ik prees hem, schreef dat onder zijn dictee en zei: ‘Laat het straks maar aan je mamma zien! Je hebt het heel goed gedaan.” Hij schudde angstig zijn hoofd: ‘Neeeeh, ik laat het niet aan mijn mamma zien, want dan gaan mijn vingers branden?” Vingers branden? “Ja” en hij gaf aan dat een van zijn vingers gepakt wordt en dat die op de warme stoof gelegd zou worden. Het straffen en belonen principe is hier nog wel een dingetje.  (Over ‘dingetje’ gesproken. Conversaties staan hier vol met het woord ‘dinge’. Zodra je het woord niet weet vul je dat hier in met ‘dingen’. In een zin van 10 woorden kan soms zo de helft uit ‘dinge’ bestaan.)

Onze kinderen hebben heel goed door dat het hier anders toegaat. Regelmatig hebben we het over de verschillen en praten we hier over. Op de vraag aan onze kids of wij te streng zijn gaven ze eerlijk toe: Nee, jullie zijn wel streng (op tijd naar bed is niet leuk, opruimen is stom werk, snoep is altijd lekker, gezond eten niet, beeldschermtijd is altijd te kort…), maar niet te streng. Gelukkig maar.

Uniform
Een mooi woord ‘uniform’, dat gelijk, of hetzelfde betekent. Dat woord wordt hier heel goed tot uiting gebracht. K Heb nog nooit zoveel soorten uniformen gezien. Een voordeel is dat je nooit voor je kledingkast staat te dubben wat je aan moet trekken. En aan de kleding kun je al zien waar iemand hier in Nickerie werkt. Zo heeft een bewaker bij de Finabank een ander tenue dan de bewaker bij de DSBbank. De bewaker bij het elektriciteitsbedrijf heeft weer een ander uniform dan degene die bij de verzekeringsmaatschappij werkt.
Een tijdje geleden werd ik opgenomen in het ziekenhuis (bacteriële infectie met uitdrogingsverschijnselen, balen, maar na een antibiotica en 7 zakken vocht weer ok.). ‘K Heb hierdoor wel de ‘interne organisatie’ van het ziekenhuis kunnen observeren. In totaal telde ik minstens 8 soorten uniformen, met duidelijke scheidslijnen in taken: onderhoud draagt bruine pakken, onderhoud schoonmaak, bruine jurken met een geblokte schort, operatie personeel blauw, EH personeel groen, administratie draagt groene mantelpakjes, verplegend personeel draagt wit en afhankelijk van je functie heb je een gekleurd kraagje…. Alles is ‘uniform’, behalve de vaak complexe hiërarchie in de organisatie.

Dushi-land
We zijn in de zomervakantie twee weken naar Dushi-land ofwel Curaçao geweest. Na lang wikken en wegen, en zoekend naar goedkope tickets. Alhoewel het vliegen met InsleAir een groot drama was (heenreis 7 uur vertraging, terugreis 6 uur vertraging, slechte communicatie en hongerige magen) was de vakantie heerlijk; mooie baaien, witte stranden, helder water, en prachtige vissen en koralen.

Hilde staarde met open mond naar de goedgevulde schappen van een grote supermarkt. “Mam. Kijk, wat veel! Allemaal dingen die we in Nederland ook hebben.” Ze was bijna de winkel niet uit te krijgen.  
Hilde vierde haar verjaardag met echte Tompouces. Heerlijk wat kun je dan genieten van zoiets zoets, terwijl een stemmetje in je achterhoofd de calorieën aan het tellen is.
Marsha, een vriendin die met haar man op Curaçao woont, was zo lief om de kids een basiscursus duiken te geven: dus bubbelen, ademen door een mondstuk. Ze vonden het geweldig en deden het heel goed.
Twee weken vlogen voorbij. Het was nog even spannend of we ons vliegtuig konden halen toen een orkaan het eiland naderde. Twee spannende dagen waarbij iedereen op het eiland zich aan het voorbereiden was. Gelukkig ging de orkaan net voor Curaçao van richting veranderen. Later hoorden we welke eilanden wel getroffen waren. Verdrietig om te horen dat dit natuurgeweld weer levens heeft gekost.

Parabello enzo
In de weekenden proberen we onze hangmat uit te komen en leuke dingen te doen. Parabello was zo’n locatie. Een klein uurtje rijden van Parbo (=Parimaribo) lag dit oord. Een meertje in de bossen, met een kabelbaan van 1500 meter. De kabelbaan ging via de toppen van de bomen over het meer.
Lekker chillen in de jungle. Hele families komen samen, nemen een bbq mee en hun hangmatje. Eten en gezellig samenzijn staat centraal. Geen grote pretparken, georganiseerde gezinsuitjes waar je ‘ver-maakt’ wordt. Hier vermaak je je zelf; je ‘maakt er met z’n allen’ een gezellige dag van.
Natuurlijk moesten de kids die kabelbaan af. Veilig gezipt aan het staaldraad gleden ze het parcours af. Stoer hoor! Ook het touw slingeren en met een plons in het water belanden vonden ze geweldig. Dus we hebben ons heel goed vermaakt.

Tennisclinic
Serinho Wijdenbosch, prof tennisser uit NL, gaf onlangs een clinic voor de kinderen in Nickerie. Een grote groep kinderen probeerden fanatiek de ballen te slaan. Om het spannend te maken werden er wedstrijdjes gedaan. Daniel sleepte tot tweemaal toe een eerste prijs binnen. Zelfs een racket van Serinho ontving hij. Job keek enigszins zuur toe… hij was er zo dichtbij en toch werd hij in de finale verslagen door zijn broer. Gelukkig kreeg het plezier in het spelen weer de overhand en kon hij uiteindelijk toch blij zijn met z’n tweede plaats. Hilde kwam om een hele mooie derde plaats.

Kindertehuis Gaitrie
In Nickerie staan twee kindertehuizen: de Open Poort en Gaitrie kindertehuis; de een is een tehuis op evangelische grondslag, de andere op een hindoestaanse. Kinderen uit probleemgezinnen krijgen hier opvang. Regelmatig stappen we bij Gaitrie Kindertehuis binnen; soms voor de begeleiding van de stagiaires uit België die daar via de WINgroep geplaatst zijn, soms om even bij te praten met Gomti, de manager. Onlangs hadden we samen met de alle kinderen een gezellige bbq. Natuurlijk mochten spelletjes niet ontbreken: van slagbal tot zaklopen. Geweldig om de kinderen te zien lachen en samen plezier te hebben.

Feestdagen
Suriname kent een groot aantal religieuze feestdagen door de verschillende bevolkingsgroepen die hier wonen; de religieuze dagen van de moslims, de hindoestanen, de christenen, de joden. Daarnaast ook nog eens andere nationale dagen zoals, de dag der vrijheden/Keti Koti (1 juli) de dag der Inheemsen (9 augustus) De dag der Marrons (10 oktober) en Onafhankelijkheidsdag (25 november). We hebben danwel geen najaarsvakantie maar over vrije dagen hoeven we niet te klagen.
 

Eind oktober was het Divali. Het Hindoestaans lichtjesfeest dat altijd tussen oktober en november gehouden wordt. Belangrijk is dat je huis en je eigendommen helemaal gereinigd worden. Vrouwen lopen gestrest rond om alles op tijd schoon te krijgen. Op donderdag werd de grote dia bij het plein aangestoken; deze bleef branden tot maandag. Op zaterdag vond er een fakkeloptocht plaats waarin groepen zich prachtig kleden. Hilde, Job en Bart liepen mee met de kinderen van het kindertehuis Gaitrie. (Daniel liep niet mee, dat past prima is zijn fase van ‘alles is stom’). Fakkels waren gemaakt van lege blikjes aan een stok, wat jute en diesel. De optocht ging door een groot deel van Nickerie, waarbij iedereen zo hard mogelijk SUBH DIVALI riep. De kinderen vonden dit prachtig want ze konden zo hard schreeuwen als ze wilden en dat gedurende 5 km. Haha, toen ze weer terugkwamen op het plein zagen we bleke bekkies, vermoeide blikken en het schreeuwen was gereduceerd tot een hese fluistering. En dan moest iedereen nog wachten op de uitslag van ‘mooiste groep’. … De spreker kwam veel te laat, muziek groepen werd ingezet en maar wachten. Wel weer typisch Surinaams dat alles qua tijd uitliep. We besloten om de kinderen maar naar huis te brengen….moe maar voldaan.

Op 5 december vieren ze hier kinderdag. Gelukkig hier geen zwartepietendiscussies waarover zelfs politieke debatten gehouden worden. Kinderen genieten van kinderdag, van veel lekkers en wellicht een cadeautje.
​....Eh… we hebben het hier wel eens over zwarte piet, maar meer van het toeschuiven van de zwarte piet ‘economische crisis’…. in de politiek . Tsja dan komt Bouterse en alle zakkenvullers die om hem heen hangen er niet goed af.

Rekeningrijden
Hier kennen we ook ‘het rekeningrijden’ alleen heeft wel een andere betekenis. Iedere eerste week van de maand fiets ik langs de kantoren/nutsbedrijven om de rekeningen te betalen. Het houd je in ieder geval fit. Automatische incasso’s? Nee, gewoon aan de kassa contant betalen. Je gaat braaf in de rij staan en wacht je beurt af. En dat wachten kan soms lang duren, waarbij het elektriciteitsbedrijf toch wel de kroon spant!  Sta niet verbaast wanneer het schafttijd is en het loket sluit terwijl er een lange rij staat te wachten...

Jungle chillen

We zijn naar Apoera en Blanche Marie falls geweest. Met een speedboot de rivier op. We bezochten inheemse dorpen en zwommen in de rivier. We hadden zelfs een klein strandje….voor de rest… kijk de foto’s maar.

Wij willen jullie alvast bedanken voor de moeite die je neemt om ons via dit blog te volgen. Fijn dat jullie met ons meeleven!